27.11.15

Μπισκότα "Νεγράκια"

Αλλαγή καιρού...αλλαγή στην ατμόσφαιρα και κάπου φαίνεται πως μπαίνουμε πια για καλά στον φετινό χειμώνα αλλά και στην "χρονολογική" πορεία προς τις Άγιες και όμορφες μέρες των Χριστουγέννων.
Το επόμενο διάστημα όλο και περισσότερο θα θέλουμε να καταγινόμαστε με την κουζίνα, εμείς οι φανατικές και φανατικοί της :-))
Θα θέλουμε τις παραδοσιακές γεύσεις που μας θυμίσουν παλαιότερα χρόνια με αγαπημένα πρόσωπα που ίσως να μην είναι πια μαζί μας...
Αλλά θα θέλουμε και νέες γευστικές εμπειρίες που θα τις μοιραστούμε με τα αγαπημένα πρόσωπα που κατέχουν σήμερα κυρίαρχη θέση στην ζωή μας.

Όλα είναι μυρωδιές συνδυασμένες με αναμνήσεις που χτίσαμε, αλλά και με αναμνήσεις που θα χτίσουμε για το μέλλον, άλλων.
Μέσα σε τέτοιες σκέψεις, που καλώς ή κακώς, προσωπικά με κυκλώνουν από παντού τέτοιες μέρες, βγήκαν τα Μπισκότα "Νεγράκια", όπως τα ονόμασε μια ψυχή...

Μπισκότα που απολαύσαμε με το πρωινό μας, αλλά και το δεκατιανό στο σχολείο μικροί και μεγάλοι.
Διαβάστε τα και ελπίζω να σας "προκαλέσουν" να τα δοκιμάστε καθώς είναι και νηστίσιμα για όσους κρατούν κι' αυτήν την νηστεία του χρόνου.
Υλικά αγνά, με όσο το δυνατό λίγα λιπαρά και με γεύση που τουλάχιστον εμάς, μας ενθουσίασε.

Μπισκότα "Νεγράκια"

Υλικά για δύο μεγάλα ταψιά φούρνου:

450 γραμ. αλεύρι που φουσκώνει μόνο του (καλά κοσκινισμένο)
1 κουταλάκι γλυκού μπέικιν πάουντερ,
1 φλιτζάνι μαύρη μαλακή ζάχαρη Muscovado,
5-6 δάκρυα μαστίχας αλεσμένα με 1 κουταλιά λευκή ζάχαρη κρυσταλλική,
2 πορτοκάλια μέτρια (καλά πλυμένα) για το ξύσμα και τον χυμό τους,
3 κουταλιές της σούπας, χαρουπόσκονη,
3/4 ποτηριού ελαιόλαδο καλής ποιότητας.

Αρχικά άλεσα την μαστίχα μαζί με την λευκή ζάχαρη, μέχρι που έγιναν σκόνη.

Σε βαθύ μπολ έριξα τη μαύρη ζάχαρη και το ξύσμα και τα ανακάτεψα καλά.
Άφησα να σταθούν για 5 λεπτά και μετά τα χτύπησα με το ελαιόλαδο καλά με τον αυγοδάρτη.

Στη συνέχεια πρόσθεσα την μαστίχα, ανακατεύοντας για μια ακόμη φορά.

Τέλος στο μπολ έριξα τον χυμό και το μπέικιν πάουντερ και σταδιακά ενσωμάτωσα το αλεύρι δουλεύοντας πάντα με τον αυγοδάρτη.

Ωστόσο κάποια στιγμή μπαίνει πια χέρι στην ζύμη (κι' εδώ ίσως χρειαστεί λίγο ακόμη ελαιόλαδο) μέχρι που να γίνει μια πολύ ελαστική (σαν πλαστελίνη) ζύμη.


Την άφησα να σταθεί για 15 λεπτά και μετά έπλασα μπαλάκια σε μέγεθος καρυδιού.

Τα παρέταξα (σαν στρατιωτάκια) σε ταψιά ντυμένα με χαρτί ψησίματος και με την ανάποδη πλευρά ενός μικρού ποτηριού με βαρύ πάτο, τα πάτησα ώστε να γίνουν ομοιόμορφα στο άνοιγμα.
Ο πάτος έδωσε ωστόσο κι' ένα όμορφο σχέδιο πάνω στην ζύμη.


Έψησα σε προθερμασμένο φούρνο, με αέρα στους 170 βαθμούς, για 8-10 λεπτά, αλλάζοντας μια φορά θέση στα δύο ταψιά που χρησιμοποίησα.


Με τα προαναφερόμενα υλικά μου βγήκαν 40 μπισκότα, μεγαλούτσικα σε μέγεθος με μέτριο πάχος και άκρως μυρωδάτα μέχρι και το τελευταίο.
Τα άφησα να κρυώσουν και άρχισα τις διανομές για τις σχετικές δοκιμές...


Καλή απόλαυση αν αποφασίσετε να τα φτιάξετε.
Καλό Σαββατοκύριακο, το πρώτο με κρύα για τον χειμώνα που μας έρχεται, όπως λέει το δελτίο καιρού... και Καλές Γιορτές να έχουμε όλοι μας με Υγεία και η Δύναμη να μας συνοδεύουν στην κάθε μέρα. 

22.11.15

Παραλλαγμένη Λαδένια

Μπορεί ένα τόσο δα τυράκι, να σε ταξιδέψει;
Ναι μπορεί (!) είναι απάντηση, όταν μιλάμε για το Συριανό γροθοτυράκι με ρίγανη, ή μπούκοβο της Αγελαδοτροφικής μονάδας Φάρμα Ζοζεφίνος. 
Αφορμή στάθηκε τούτο το τυράκι, για ταξίδι στις συναρπαστικές Κυκλάδες, έχοντας πάντα κατά νου τους προορισμούς που μας ταξιδεύουν τα φτερά της Aegean.


Σύρος από την μια...Kαι Κίμωλος από την άλλη!
Ήρθα λοιπόν και τα "πάντρεψα" τα δυο νησιά, καθώς ήθελα πολύ να αξιοποιήσω όμορφα τα γροθοτυράκια με ρίγανη που αγόρασα.
Το ένα πήγε ως συνοδευτικό πάνω σε σαλάτες.
Το δεύτερο έκανε παρέα μαζί με άλλα τυράκια, κολοκύθια και γιαούρτι, μέσα σε μια τάρτα.
Και το τρίτο, βρήκε τον προορισμό του πάνω σε μια λαδένια Κιμώλου, λιγάκι πιο εμπλουτισμένη από την παραδοσιακή, σε μια παραλλαγή της ας πούμε :-)

Παραλλαγμένη Λαδένια (η ελληνική πίτσα)


Για την ζύμη:
(ζύμη πίτσας σε λεπτή έκδοση)
180 γραμ. αλεύρι (ίσως κάτι πάρα
πάνω εκεί στο ζύμωμα) για όλες τις χρήσεις,
1/3 κουταλάκι ξηρή μαγιά,
1/2 φλιτζάνι χλιαρό νερό,
1/3 κοφτό κουταλάκι αλάτι,
1/5 κοφτό κουταλάκι ζάχαρη,
2 κουταλιές ελαιόλαδο.

Για την επικάλυψη:
3 κουταλιές σπιτική σάλτσα τομάτας,
2 μέτριες φρέσκιες τομάτες κομμένες σε μισοφέγγαρα,
2 μέτρια κόκκινα κρεμμύδια σε ροδέλες,
250 γραμ. γροθοτυράκι με ρίγανη,
1 κουταλάκι αποξηραμένη ρίγανη.

Αρχικά έκανα την ζύμη και την
άφησα σκεπασμένη σε ζεστό
μέρος για μισή ώρα.
Η  συγκεκριμένη ζύμη ήταν για
μια λαδένια με λεπτό ζυμαράκι,
καθώς δεν ήθελα κάτι πολύ "χορταστικό.

Στη συνέχεια καθάρισα και έκοψα τα κρεμμύδια σε ροδέλες.  Τ' άφησα σε κρύο νερό για μισή ώρα επίσης (όση ώρα δηλαδή το ζυμαράκι ξεκουραζόταν) αλλάζοντάς το δύο φορές, για να φύγει η όποια σπιρτάδα του.
Έπλυνα και καθάρισα τις τομάτες και στη συνέχεια τις έκοψα σε μεγάλα κομμάτια σαν μισοφέγγαρα.


Όταν το ζυμαράκι μου ήταν έτοιμο, σε μεγάλο ταψί φούρνου έβαλα αντικολλητικό χαρτί και με λαδωμένα χέρια άνοιξα το ζυμαράκι σε λεπτό φύλλο.
Από πάνω έστρωσα την σάλτσα τομάτας.
Συνέχισα με την μισή ποσότητα από τα κρεμμύδια.
Μετά τα κομμάτια από τις φρέσκιες τομάτες.
Πάλι κρεμμύδια... και τέλος έσπασα με τα χέρια το γροθοτυράκι, καλύπτοντας την επιφάνεια της λαδένιας.
Πασπάλισα με έξτρα ρίγανη και έτοιμη για τον φούρνο.
Σε 20 λεπτά ήταν έτοιμη και μοσχοβολιστή, χάρη στη ρίγανη, ψημένη στους  170 βαθμούς με αέρα.


Καθώς την έκοβα, ταξίδευα νοερά στο Χωριό (την χώρα της Κιμώλου) παρέα με την αύρα της θάλασσας και μπαινόβγαινα στα "σύρματα" της Γούπας.
Πήρα την στράτα για να βρεθώ στο Ξαπλοβούνι παρέα με τους ανεμόμυλους (σαν άλλος Δον Κιχώτης). Σεργιάνισα στο μεσαιωνικό της Κάστρο.
Άναψα κερί στο εκκλησάκι της Οσίας Μεθοδίας και είπα να κάνω και μια "ονειρική" βουτιά στα Μαυροσπήλια.
Αν σας δοθεί η ευκαιρία, βάλτε την Κίμωλο στους προορισμούς σας... διαθέτει μαγεία αξεπέραστη.


Ταυτόχρονα όμως θυμήθηκα την επιθυμία μου για ένα ταξίδι στην Σύρα (από παιδί έχω να πάω) που τόσο καιρό το μελετώ αλλά δεν μου "κάθεται" για κάποιον λόγο.... και δάγκωσα από την "πίκρα" μου και δεύτερο κομμάτι!!

Στο τρίτο (κομμάτι ντε...) είπα να "φρενάρω" καθώς σκέφτηκα πως ίσως τούτο το ταξίδι να γίνει πραγματικότητα αν το προγραμματίσω σωστά κάποια στιγμή, μιας και Aegean με τα φτερά της πετά και μέχρι εκεί.


Δοκιμάστε Λαδένια Κιμώλου με γροθοτυράκι Σύρου και θα με θυμηθείτε...
Καλή σας απόλαυση και να έχετε μια όμορφη εβδομάδα (από αύριο).

18.11.15

Διάθεση (στο Ναδίρ) για ...τυρί, με "τυρένια" σνίτσελ

Τα όσα συμβαίνουν στον κόσμο μας, αυτόν που τουλάχιστον μέχρι προ ημερών θεωρούσαμε "ανεκτό" σε παγκόσμιο επίπεδο, με στεναχωρούν και με θυμώνουν όλο και περισσότερο (σε καλό να μου βγει...).
Τα πράγματα καθημερινά γίνονται δυσχερέστερα και δεν φαίνεται πουθενά ένα τόσο δα μικρό φως: ανανέωσης, ανάκαμψης, ανοχής, αναπτέρωσης ηθικού και ότι άλλο θα μπορούσε να αλλάξει την ζωή όλων μας (Ελλήνων και ξένων) και να την κάνει κάπως πιο "όμορφη" και "αγγελικά" πλασμένη.

Εκτελέσεις (εν' ψυχρώ) ανθρώπων (που δεν ήταν στο ελάχιστο υποψιασμένοι για το κακό που θα τους έβρισκε) συνεχής φτωχοποίηση χωρών (και των κατοίκων τους φυσικά) ξεριζωμός και εκμετάλλευση μέχρι το έπακρο ψυχών (λες και είναι "σακιά" που απλώς φορτώνονται σε βάρκες)...
Σεισμοί σε αγαπημένους τόπους, καταστροφές και φθορές σε περιουσίες που έγιναν με κόπο γενεών, επαναλαμβανόμενα επεισόδια σε καθιερωμένες επετείους και "ξύλινοι" λόγοι...

Δεν έχεις πια, περιθώριο να σκεφτείς και να αισθανθείς θετικά για οτιδήποτε...
Πόσο μάλλον διάθεση και κουράγιο να φτιάξεις όμορφες εικόνες φαγητού!
Το "παλεύω" ομολογώ, αλλά φαίνεται πως η προσωπική μου κακή διάθεση επηρεάζει και το τελικό μαγειρικό αποτέλεσμα, καθώς είχα "απανωτές αποτυχίες" στην κουζίνα μου την τελευταία εβδομάδα. Σαν να έχει πέσει "μάτι κακό" που λέγανε και οι παλαιότεροι :-(

Το πιο επιτυχημένο, ήταν το  φαγητό που θα δείτε πιο κάτω.
Και ήταν επιτυχημένο γιατί δεν χρειάστηκε πολύ κόπο (υπολογίζεται πολύ ο κόπος που κάνει κανείς μέσα στην κουζίνα του) ενώ έγινε με υλικά απλά και όχι ιδιαιτέρως δαπανηρά, καθώς και αυτό μετράει πια αρκετά, όταν μιλάμε για το καθημερινό μας τσουκάλι :-)
Δεν μπορεί να πετάς συνέχεια υλικά, μετά τις αποτυχίες σου... και νομίζω πως με καταλαβαίνετε καλά!
Σας παρουσιάζω λοιπόν τα  "τυρένια" σνίτσελ με ψητές μελιτζάνες και ελπίζω να σας συγκινήσουν  και να θελήσετε να τα δοκιμάσετε κι' εσείς!

Τυρένια Σνίτσελ με ψητές μελιτζάνες φλάσκες


Υλικά για 3 άτομα (προσαρμόζετε ανάλογα με τα άτομα για τα οποία θα μαγειρέψετε).
Για τα τυρένια σνίτσελ
3 μεγάλα χοιρινά σνίτσελ,
70 γραμ. τυρί κρέμα,
70 γραμ. μπλε τυρί,
2 κουταλιές σούπας απαλή μουστάρδα,
2 πιπεριές Φλωρίνης κομμένες σε λωρίδες,
1/2 κουταλάκι φρεσκοτριμμένο πιπέρι (μείγμα από τρία διαφορετικά στην περίπτωσή μου, μέσα στον μύλο)
λίγο αλάτι και τέλος,
2 κουταλιές ελαιόλαδο.


Αρχικά πάνω σε μια σανίδα κοπής χτύπησα τα σνίτσελ μ' ένα σφυράκι μέχρι να πλατύνουν λίγο.
Εάν δεν έχετε σφυράκι κουζίνας, ένα βαρύ ποτήρι ή πάτος από μπουκάλι βαρύ μπορεί να σας διευκολύνει.
Στην συνέχεια έλειψα την μια πλευρά του σνίτσελ, με το τυρί κρέμα και την μουστάρδα.
Από πάνω έβαλα λωρίδες πιπεριές (4-5 σε κάθε σνίτσελ) και ανάμεσα στις λωρίδες μικρές λωρίδες από το μπλε τυρί.
Πιπέρωσα και αλάτισα ελαφρώς.
Τύλιξα τα σνίτσελ σε ρολό κατά πλάτος και λάδωσα την εξωτερική τους πλευρά.
Αλάτισα και πιπέρωσα πάλι και τα τύλιξα μέσα χαρτί ψησίματος (σαν καραμέλες).
Τα έβαλα σε ταψί που είχα στρώσει επίσης με χαρτί ψησίματος και μετά πέρασα στην προετοιμασία για τις μελιτζάνες.


Για τις ψητές μελιτζάνες
2 μεγάλες μελιτζάνες φλάσκες,
2 μέτριες και σφιχτές ντομάτες
1 μεγάλο κόκκινι κρεμμύδι,
1/2 κουταλάκι ρίγανη,
1/3 κουταλάκι αλάτι,
2 κουταλάκια (γλυκού) βούτυρο για το άρωμά του,
2 κουταλιές ελαιόλαδο,
και 1-2 κουταλιές ξύδι βαλσάμικο.

Από πιο νωρίς είχα πάρει δύο μεγάλες φλάσκες μελιτζάνες, τις έπλυνα, έκοψα το πολύ κοτσάνι τους και τις χάραξα σαν βεντάλια κάνοντας τέσσερα ανοίγματα-λωρίδες κατ' ουσία με το μαχαίρι (χωρίς να τις χωρίσω και να τις αποκόψω μεταξύ τους).
Την μέθοδο αυτή, την είδα σε μια εκπομπή της κας Ντίνα Νικολάου και μου άρεσε ο τρόπος παρασκευής αλλά και παρουσίασής τους, οπότε την υιοθέτησα με ελαφρές παραλλαγές.
Αφού τις χάραξα τις έβαλα σε μια λεκάνη με νερό και αλάτι για μισή ώρα, μ' ένα βάρος από πάνω τους, ώστε να ξεπικρίσουν.  


Προχωρώντας στην συνταγή, έπλυνα τις δύο τομάτες και τις έκοψα σε ροδέλες.
Το ίδιο έκανα και  το κόκκινο κρεμμύδι, τις ροδέλες του οποίου τις άφησα επίσης μέσα σε ένα μπολ με κρύο νερό για μισή ώρα, ώστε να φύγει η όποια σπιρτάδα του.
Κατόπιν έγινε η "σύνθεση".
Ανάμεσα στις φέτες μελιτζάνες, έβαλα ροδέλες τομάτας και κρεμμυδιού.
Τοποθέτησα κομματάκια από το βούτυρο σε διάφορα σημεία τους.
Πασπάλισα με αλάτι και ρίγανη ρίγανη.
Και τέλος ράντισα με το ελαιόλαδο και βαλσάμικο.
Μπήκανε και αυτές μέσα στο ίδιο ταψί με τα σνίτσελ (για οικονομία χρόνου  και ρεύματος κατά το ψήσιμο).


Στο ταψί μου έριξα μισό ποτήρι νερό με μια κουταλιά ελαιόλαδο και έψησα σε προθερμασμένο φούρνο, με αέρα στους 180 βαθμούς για μια ώρα. Στα μισά του ψησίματος, συμπλήρωσα με λίγο νεράκι ακόμη.
Έβγαλα από τον φούρνο και προσεκτικά κάθε χαρτί το ξεδίπλωσα σε πιάτο.
 Έτοιμο το σνίτσελ μαζί με τα ζουμάκια του. ΤΕΛΕΙΟ!
Αλλά και οι μελιτζάνες μεταφέρθηκαν μια-μια, σε σαλατιέρα όπου και κόπηκαν σε κομμάτια. Μπήκαν δε, ως συνοδευτική ψητή σαλάτα δίπλα στα σνίτσελ.


Απολαυστικό φαγητό και με επιτυχία στον "μαχόμενο" αλλά και τον "άμαχο" πληθυσμό της οικίας μου.
Απαραίτητη δε προϋπόθεση, η ύπαρξη φρέσκου ψωμιού από δίπλα, γιατί τα ζουμάκια του ήταν μοναδική ευκαιρία για αξιοπρεπείς και εύγευστες "βουτιές"!

13.11.15

Το πιο γνωστό παραδοσιακό μας γλυκό

Όταν μιλάμε για παραδοσιακά γλυκά, που μπορεί να τα συναντήσετε με πολλαπλές παραλλαγές, ταξιδεύοντας  (με την Aegean) σε όλες τις γωνιές της Ελλάδας μας, πείτε μου τι σας έρχεται πρώτο στο μυαλό;

Την αλήθεια θέλω :-)) λέμε...
 Έτσι για να κάνουμε και μια μικρή έρευνα για τα γούστα και τις συνήθειες των απανταχού γλυκατζήδων, μην αισθάνομαι μονάχη μου, όταν μου βγαίνουν τέτοιου είδους "υπαρξιακά" ερωτήματα!

Αμυγδαλωτά;
Χαλβάς σιμιγδαλένιος;
Μπακλαβάς;
Τηγανίτες με μήλο;
Τηγανίτες κλασσικές;
Σαραγλί;
Πορτοκαλόπιτα;
Βουτυρένιος Χαλβάς;
Ραβανί;
Μηλόπιτα;
Σοκολατόπιτα;
Σιροπιαστές φλογέρες;
Πολίτικα Σεκέρ Παρέ;
Γαλατόπιτα;
Γλυκιά Κολοκυθόπιτα;

Ή μήπως Λουκουμάδες;
Εμένα πάντως η ώρα της επιθυμίας για γλυκάκι, χθες βράδυ, ήρθε και βρήκε την απάντησή της στους λουκουμάδες ή αλλιώς σβίγγους, όπως τους θυμόμουν από φίλη οικογενειακή, με καταγωγή στα μέρη της της Δυτικής Μακεδονίας (ειδικότερα της Κοζάνης).
Έψαξα και τα κιτάπια μου, όπου συνάντησα την ίδια περίπου συνταγή, από την αείμνηστη και αγαπημένη Μαγείρισσα-Ερευνήτρια της ελληνικής κουζίνας Εύη Βουτσινά (στον δεύτερο τόμο των βιβλίων της " Γεύση Ελληνική"  Καλούδια), που μου επιβεβαίωσε τις μνήμες μου από την κυρία Ευαγγελία.


Σβίγγοι (Λουκουμάδες) Κοζάνης (γιατί είναι κάπως μεγαλύτεροι σε μέγεθος από τους συνηθισμένους λουκουμάδες) κι' ας μην γίνονται με βούτυρο και νερό, όπως γίνονται συνήθως οι σβίγγοι, αλλά με γιαούρτι.
Εγώ απλώς, πρόσθεσα αρώματα και λίγο μπέικιν πάουντερ για να γίνουν πιο αφράτοι και με απλά υλικά που υπάρχουν σίγουρα, ανά πάσα στιγμή, σε μια οικιακή κουζίνα, είχαμε ένα όμορφο απογευματινό (και χορταστικό) γλυκάκι.

Αρωματικοί Σβίγγοι με γιαούρτι



Για την ζύμη:
3 μεγάλα αυγά,
320 γραμ. γιαούρτι στραγγιστό,
1/2 κοφτό κουταλάκι σόδα μαγειρική,
1 κουταλάκι μπέικιν πάουντερ,
1/3 κοφτό κουταλάκι βανίλια κρυσταλλική ή υγρό εσάνς,
ξύσμα από ένα μικρό πορτοκάλι,
αλεύρι όσο πάρει, λένε οι συνταγές, αλλά εγώ υπολόγισα πως ήταν περίπου 400 γραμ. αλεύρι για όλες τις χρήσεις, καλά κοσκινισμένο.

Για το τηγάνισμα:
1 και 1/2 ποτήρι ελαιόλαδο

Για το στόλισμα:
μέλι, κανέλα και σουσάμι.
Λίγο βύσσινο γλυκό (σπιτικό αν έχετε) για περισσότερη τσαχπινιά :-))
Και πραλίνα φουντουκιού αραιωμένη με ελάχιστο γάλα (για τους λάτρεις της σοκολάτας).

Σε μια βαθιά λεκάνη έβαλα το γιαούρτι με τα αυγά και τα χτύπησα καλά με τον αυγοδάρτη.
Πρόσθεσα την σόδα, το μπέικιν πάουντερ, το ξύσμα και την βανίλια χτύπησα ξανά μέχρι να διαλυθούν τα νέα υλικά μέσα στο μείγμα αυγών-γιαουρτιού, όπου και πήραν μια πολύ ωραία μορφή "πάστας".
Τέλος, σταδιακά πρόσθεσα το αλεύρι, μέχρι που είχα έναν χυλό με την υφή "παχύρευστου" γιαουρτιού ας πούμε.


Έβαλα σε μια μικρή κατσαρόλα το λάδι να ζεσταθεί και όταν ήταν πια στην κατάλληλη θερμοκρασία, με κουτάλι της σούπας, έριξα τέσσερεις κουταλιές (σε κάθε τηγανιά) από τον χυλό μου.
Συνολικά το μείγμα μου έβγαλε 4 σβίγγους επί 5 φορές (20 κομμάτια δηλαδή).

Τους έβγαλα με τρυπητή κουτάλα πάνω σε πιατέλα που προηγουμένως είχα στρώσει απορροφητικό χαρτί και μετά ήταν έτοιμοι για σερβίρισμα σύμφωνα με την επιθυμία του καθενός.
Για μένα απολαυστικοί: με μέλι, κανέλα, σουσάμι και λίγο βυσσινάκι με την υπόξινη γεύση του.
Για τον μικρό της παρέας: με πραλίνα αραιωμένη με λίγο ζεστό γάλα.
Για τον μεγάλο άνδρα: μισή μερίδα και από τις δύο εκδοχές!!!


Υ.Γ. 1. όπως θα δείτε μέσα στο μείγμα δεν υπάρχει καθόλου ζάχαρη, καθώς το μέλι, τους είναι υπέρ αρκετό. Ενώ αν παραλείψετε τα αρώματα της βανίλιας και του πορτοκαλιού, μπορούν άνετα να μετατραπούν σε αλμυρό σνακ, αν φτιάξετε μια πικάντικη σάλτσα φέτας ή μπλε τυριού.

Υ.Γ. 2. Αν μπείτε στην διαδικασία να τους φτιάξετε, το κατσαρολάκι σας να έχει αρκετή ποσότητα ελαιόλαδου και να μην είναι οι κουταλιές που θα ρίχνετε μέσα πολύ μεγάλες  σε όγκο (ώστε να ψηθούν και στο εσωτερικό τους).

Καλή απόλαυση αν αποφασίσετε να τους δοκιμάσετε και να έχετε ένα όμορφο Σαββατοκύριακο με τα πρόσωπα και τις δραστηριότητες που αγαπάτε.

9.11.15

Αφράτα λαδοκούλουρα Λευκάδας

Αυτή την φορά είπα να περάσουμε και από την αγαπημένη Λευκάδα, ένα ακόμη όμορφο νησί του Ιουνίου.
Είναι ένας προορισμός που δεν αφήνει κανέναν ασυγκίνητο, ειδικά αν καταφέρει να ανακαλύψει τις κρυφές ομορφιές που κρύβει.
Στην Λευκάδα οι νοικοκυρές συνηθίζουν κάποιες γεύσεις που ισορροπούν τέλεια μεταξύ του γλυκού και του αλμυρού.
Μια τέτοια ρετσέτα, είναι τα Αφράτα Λαδοκούλουρα τους.


Αφράτα, καθώς θυμίζουν στην υφή ατομικά τσουρεκάκια και με υλικά που υπάρχουν σχεδόν σε κάθε κουζίνα γίνονται συναρπαστικά με ότι κι' αν αποφασίσει κανείς να τα συνδυάσει.
Και θα καταλάβετε τι εννοώ διαβάζοντας παρακάτω.


Αφράτα Λαδοκούλουρα Λευκάδας 
Υλικά για 20-22 περίπου κομμάτια (ανάλογα το μέγεθος πλασίματος)

700 γραμ. αλεύρι για όλες τις χρήσεις,
καλά κοσκινισμένο,
1 φακελάκι ξηρή μαγιά,
1/2 ποτήρι ελαιόλαδο καλής ποιότητας,
3/4 κρασοπότηρου ούζο,
1,5 κουταλάκι κανέλα σκόνη,
1/3 κουταλάκι γαρίφαλο τριμμένο,
2 κουταλιές σούπας μαραθόσπορο κοπανισμένο ή αλεσμένο,
3 κουταλιές ζάχαρη λευκή (προσωπικά έβαλα καστανή)
1/2 κοφτό κουταλάκι αλάτι,
1 μέτριο πορτοκάλι (καλά πλυμένο) για το ξύσμα και τον χυμό του,
1/2 φλιτζάνι χλιαρό νερό,
1,5 κουταλιά σούπας μέλι,
1/2 κουταλιά σούπας ζεστό νερό,
3 κουταλιές αλεσμένο ωμό αμύγδαλο,

Τα λαδοκούλουρα τα συνηθίζουν στην γλυκιά εκδοχή τους (αυξάνοντας την ποσότητα της ζάχαρης σε περίπου 5-6 κουταλιές) αλλά και στην πιο "αλμυρή" τους μειώνοντας την ζάχαρη κατά μια κουταλιά από αυτήν που έβαλα εγώ.

Στην συγκεκριμένη συνταγή, προσωπικά πρόσθεσα το πορτοκάλι, το γλασσάρισμα με το μέλι καθώς και το τριμμένο αμύγδαλο για να τα "φέρω" προς την γλυκιά εκδοχή τους και να τα έχω διαθέσιμα και για το σχολικό ταπεράκι της επόμενης μέρας.


Το ζύμωμα μπορεί να γίνει παραδοσιακά στο χέρι και μετά η ζύμη να σκεπαστεί και να μπει σε ζεστό μέρος για να ξεκουραστεί και να φουσκώσει.
Ή μπορεί να γίνει και στον αρτοπαρασκευαστή, όπως το έκανα εγώ.


Αρχικά άλεσα στο multi τον μαραθόσπορο μαζί με την ζάχαρη, μέχρι που έγιναν σκόνη.
Μέσα στον αρτοπαρασκευαστή μου έβαλα πρώτα τα υγρά: νερό, λάδι, ούζο και χυμό πορτοκαλιού.
Κατόπιν το αλεύρι μαζί με: το γαρύφαλλο, την κανέλα, τον αλεσμένο μαραθόσπορο με την ζάχαρη, το ξύσμα πορτοκαλιού, το αλάτι και τέλος το φακελάκι της μαγιάς.


Έβαλα το πρόγραμμα ζυμώματος και μετά από μια ώρα και 20 λεπτά, η ζύμη ήταν έτοιμη. Ελαστική και άκρως μυρωδάτη.

Την έπλασα σε μικρά "γ" παίρνοντας κάθε φορά μια ποσότητα ίση μ' ένα μέτριο μανταρίνι.
Τα "γ" μπήκαν σε ταψιά στρωμένα με χαρτί ψησίματος, με κάποια απόσταση μεταξύ τους, γιατί θα έμεναν και για δεύτερο φούσκωμα μέσα στον ελαφρώς ζεστό φούρνο, πριν ψηθούν, για 25 λεπτά.


Άλειψα την επιφάνειά τους με το μέλι αραιωμένο με την μισή κουταλιά ζεστό νερό και πασπάλισα με τριμμένο αμύγδαλο.
Αν παραλείψετε αυτό το στάδιο και τα αλείψετε με λίγο λάδι απλώς και προσθέσετε σουσάμι ή παπαρουνόσπορο μπορείτε να τα "οδηγήστε" προς την αλμυρή εκδοχή τους.

Τα έψησα στους 160 βαθμούς με αέρα (και τα δύο ταψιά μαζί) για 25 περίπου λεπτά, αλλάζοντας τους μια φορά θέση (σύμφωνα με τον τρόπο λειτουργίας του κάθε φούρνου).
Μοσχομύρισαν.


Σερβίρονται σκέτα. Σερβίρονται με μαρμελάδα. Σερβίρονται με πραλίνα (δεν θα ομολογήσω ποιος τα έφαγε αυτά) αλλά σερβίρονται και με μια ωραία γραβιέρα ή ακόμη πιο περίεργα με ωραίο Λευκαδίτικο σαλάμι αέρος ή άλλο παρόμοιου τύπου αλλαντικό.


Η γευστική τους "ισορροπία" αλμυρού και γλυκού εκπλήσσει πολύ ευχάριστα!!
Δοκιμάστε τα.
Κι' αν σας ικανοποιήσουν δώστε τους και μια ψήφο, στον διαγωνισμός για τα Food Blogs Awards του Βήματος Gourmet.
Καλή εβδομάδα σε όλες και όλους εύχομαι.

5.11.15

Οι γαρίδες της μαγείρισσας

Μια συνταγή με γαρίδες είναι πάντα πρό(σ)κληση για την μαγείρισσα, ειδικά όταν θέλει να ξεφύγει από τα συνηθισμένα αρώματα και υλικά, ώστε να έχει ένα διαφορετικό γευστικό αποτέλεσμα.
Ειδικά όταν η μαγείρισσα μαγειρεύει και λιγάκι για "την πάρτη" της, μιας και ξέρει πως τα ψαρικά για τους υπολοίπους δεν είναι και το καλύτερο πιάτο.
Ευλογεί με λίγα λόγια "τα γένια" της κι' ας μην έχει :-))

Όμως νομίζω πως καθώς θα διαβάσετε την ανάπτυξη της συνταγής πιο κάτω, θα με δικαιώσετε και ενδεχομένως να σας βάλω στην σκέψη να θελήσετε να την δοκιμάσετε.

Αρωματικές γαρίδες με σάλτσα μαστίχας & πορτοκαλιού


Υλικά για 3-4 άτομα:
500 γραμ. γαρίδες (μεγάλο μέγεθος) καθαρισμένες.
1 μέτριο κρεμμύδι (τριμμένο στον τρίφτη)
1,5 κουταλιά αποξηραμένο δεντρολίβανο,
2 κλαράκια φρέσκια ρίγανη μόνο τα φύλλα (ή 1/2 κουταλιά αποξηραμένη)
2-3 δάκρυα μαστίχας (μέτριο μέγεθος)
1/2 κουταλάκι αλάτι,
1 κουταλιά σάλτσα σόγιας,
1/2 κουταλάκι σκόνη σκόρδου (ή μια μεγάλη σκελίδα φρέσκο, αλλά λιωμένη)
1/2 κουταλάκι καπνιστή πάπρικα,
1 πορτοκάλι καθαρισμένο και κομμένο σε κομμάτια (με όσο το δυνατόν λιγότερη από την άσπρη μεμβράνη του)
2-3 κουταλιές ελαιόλαδο,
1 ποτηράκι λευκό κρασί,
1 κουταλιά ξύδι (για το ξέπλυμα των γαρίδων)
και ενδεχομένως 1 κουταλάκι κορν φλάουερ με λίγο νερό προς το τέλος.


Οι γαρίδες μου ήταν καθαρισμένες και το μόνο που χρειάστηκαν ήταν: ξεπάγωμα και καλό ξέπλυμα. Για πέντε λεπτά μέσα σε ξυδόνερο και μετά πάλι ξέπλυμα και στράγγισμα.

Κατόπιν τις έβαλα σ' ένα μπολ και τις περίχυσα με την μαρινάδα που έγινε από τα ακόλουθα υλικά: το αποξηραμένο δεντρολίβανο, τα φυλλαράκια ρίγανης, τα δάκρυα μαστίχας και το αλάτι, τα οποία άλεσα στο multi μέχρι να γίνει σκόνη στην ουσία η μαστίχα .

Στη συνέχεια αυτά, τ' ανακάτεψα με: τη σκόνη σκόρδου, την καπνιστή πάπρικα, το λάδι, την σάλτσα σόγιας και τα έριξα πάνω στις γαρίδας.
Πρόσθεσα και τα κομμάτια πορτοκαλιού, ανακάτεμα εκ' νέου και σκέπασα το μπολ αφήνοντάς το για 3/4 της ώρας στο ψυγείο, να ενωθούν τα αρώματα των μπαχαρικών και των μυρωδικών.


Σε βαθύ τηγάνι έβαλα το ελαιόλαδο και έριξα μέσα το τριμμένο κρεμμύδι να γυαλίσει και να μυρίσει.
Στην συνέχεια πρόσθεσα τις γαρίδες με όλα τους τα υλικά ανακάτεψα μια φορά και έριξα το κρασί. Μαγείρεψα για 5-6 λεπτά ανακατεύοντας ελαφρά.

Αφαίρεσα τις γαρίδες με μια τρυπητή κουτάλα και μετά επειδή η σάλτσα μου ήταν λιγάκι αραιή και την ήθελα πιο δεμένη, χρησιμοποίησα το κορν φλάουερ (1 κουταλάκι) διαλυμένο σε ελάχιστο κρύο νερό. Το ανακάτεψα με την σάλτσα, μέχρι να δέσει (για 4-5 λεπτά περίπου).


Έσβησα την εστία και επανέφερα τις γαρίδες στο τηγάνι, ανακατεύοντας για να πάρουν μαζί και την σάλτσα κατά το σερβίρισμα.

Συνόδευσα με πιλάφι που είχε μαγειρευτεί με λίγο κουρκουμά, ώστε αντί να είναι λευκό, να γίνει ελαφρώς κίτρινο στο χρώμα.


Ένα πιάτο άκρως απολαυστικό, με αρώματα ελληνικά, που γίνεται πολύ γρήγορα και αρέσει σίγουρα στους λάτρεις των θαλασσινών.
Καλή σας απόλαυση.

Υ.Γ.  Πρέπει να είναι η τρίτη ή τέταρτη ανάρτηση με γαρίδες που κάνω μέσα στην φετινή χρονιά, καθώς τους έχω ιδιαίτερη αδυναμία, γι' αυτό και προσπαθώ κάθε φορά να τους δίνω διαφορετική γεύση.

2.11.15

Πράσινα και άσπρα Λαζάνια φούρνου, με μπρόκολο

Και ξαφνικά ακούς την φράση: φτιάξε μαμά μπρόκολο. Θα είναι ωραίο μαζί με κολοκυθάκια και τα κεφτεδάκια!
Παθαίνει σοκ η έρμη η μάνα και μένει άφωνη!
Και επαναλαμβάνει με απλή σιγανή φωνή (μπας και δεν άκουσε και καλά...): μπρόκολο;
Καλά πως το σκέφτηκες αυτό παιδί μου;  Ρωτάει απλά και ήρεμα γιατί πρέπει να είναι προσεκτική στην τακτική και στην "αναγνώριση του εδάφους" μήπως και να γίνει "υπαναχώρηση" του αιτήματος
:-))
Πρέπει οπωσδήποτε να αδράξει την ευκαιρία για μια ακόμη νέα δοκιμή!
Και έρχεται η απάντηση εκ' νέου: Α, το ξέρω ότι θα μου αρέσει και ο φίλος μου ο Μ, το τρώει.
Και ο Π. το ίδιο...
Οπότε ο "ρούμπος" ήταν οριστικός και η αγορά φρέσκου μπρόκολου από την λαϊκή μας, επιβεβλημένη και με βασιλικό διάταγμα :-)

Το αγόρασα λοιπόν, το μπροκολάκι.
Το καθάρισα.. το έπλυνα... το κανάκεψα και το έβαλα στην κατσαρόλα.
Φάγαμε παρέα με μικρά πράσινα κολοκυθάκια (τους έχουμε αδυναμία παιδιόθεν...) και με αφράτα κεφτεδάκια φούρνου.
Μας έμεινε όμως επαρκής ποσότητα (γιατί είπαμε η  μάνα είναι πλεονέχτρα με κάτι τέτοια μηνύματα...) και το υπόλοιπο το κάναμε ένα άλλο ωραίο και θρεπτικό φαγάκι την επομένη.
Για αυτό το φαγάκι λοιπόν, το σημερινό post.

Λαζάνια (πράσινα και άσπρα) φούρνου με μπρόκολο και τυράκια


Για ένα μέτριο πυρέξ τα υλικά που ακολουθούν και για περίπου 6 καλές μερίδες φαγητού.
10 λαζάνια πλατιά (που δεν θέλουν βράσιμο) 5 πράσινα (με σπανάκι δηλαδή) και 5 άσπρα,
500 γραμ. βρασμένο μπρόκολο, μόνον οι φουντίτσες του σε μικρά κομμάτια,
8 φέτες γαλοπούλα καπνιστή κομμένη σε καρεδάκια,
250 γραμ. τυρί τσένταρ κίτρινο, τριμμένο στο χοντρό μέρος του τρίφτη,
100 γραμ. edam επίσης τριμμένο,
1/2 κουτί γάλα εβαπορέ αραιωμένο με 2 κουταλιές της σούπας νερό,
1 κεσεδάκι γιαούρτι αγελαδινό ή στραγγιστό (πλήρες ή με χαμηλά λιπαρά)
2 μέτρια αυγά,
2 κουταλιές τριμμένο κεφαλοτύρι,
2 κουταλιές ελαιόλαδο,
2 κουταλιές σιμιγδάλι ψιλό
και 1/4 κοφτό κουταλάκι τριμμένο μοσχοκάρυδο.


Σ' ένα καλά λαδωμένο πυρέξ, έστρωσα μια βάση από λαζάνια (έπαιξα λίγο με τα χρώματα για να το κάνω λιγάκι πιο παιχνιδιάρικο ως προς την εμφάνιση το φαγητό μας).
Συνέχισα με τούφες από μπρόκολο και από πάνω έβαλα σκόρπια κομματάκια γαλοπούλας και τριμμένα τυράκια.

Ξανά μια στρώση λαζάνια και μετά πάλι: μπρόκολο, γαλοπούλα, τυράκια τριμμένα ως τελείωμα και λίγο λαδάκι ακόμη, ώστε να "βραχούν" και τα δεύτερα λαζάνια με ελαιόλαδο.


Σ' ένα βαθύ μπολ ανακάτεψα: το αραιωμένο γάλα, το γιαούρτι, τ' αυγά, το σιμιγδάλι, το κεφαλοτύρι, και το μοσχοκάρυδο, κάνοντας μια κρέμα.

Με αυτήν περίχυσα το φαγητό, το οποίο στην συνέχεια έψησα σε προθερμασμένο φούρνο, με αέρα στους 170 βαθμούς για περίπου 30 λεπτά.


Άφησα λίγο να σταθεί και να κρυώσει, ώστε να μπορώ να το κόψω και να το σερβίρω.
Πραγματικά και αυτή η εκδοχή, άρεσε ιδιαίτερα στον "νεόκοπο" καταναλωτή μπρόκολου!


Σερβίρεται και κόβεται εύκολα σε κομμάτια, σύμφωνα με το μέγεθος που επιθυμεί κανείς, ενώ έχει ωραίο οπτικό αποτέλεσμα.
Κάντε κι' εσείς μια δοκιμή και ελπίζω να σας αρέσει.
Καλή εβδομάδα και καλό μήνα σε όλες και όλους εύχομαι.