28.12.10

Καραμελωμένα Ταρτάκια με αρώμα και περιεχόμενο, έκπληξη!

Ξέρω καλά πως τα γλυκά έχουν δώσει τα "ρέστα" τους στις κουζίνες όλων σας. ΄Όσο μου επέτρεπε ο χρόνος, έχω περάσει απ'  όλα τα αγαπημένα μπλοκόσπιτα, έχω δε, ιδιαίτερα ενθουσιαστεί με το τι έχουν φτιάξει τα χεράκια σας.

Εντάξει κι' εγώ βέβαια, δεν πήγα πίσω, αλλά ομολογώ ότι έφτιαξα γλυκά με μέτρο, φέτος.
Μελομακάρονα (μόνον 3 λαμαρίνες). Πήρα και μερικά πεσκέσι, οπότε δεν έκανα εγώ άλλα.
Ταρανδάκια βουτυράτα (επίσης μόνον 3 λαμαρίνες) μιλάω για γλασσαρισμένα μπισκότα βουτύρου με σχήμα τάρανδου.
Τσουρεκάκια αρωματικά με κανέλα και  ξηρούς καρπούς (λαμαρίνες 3, για να μην χάνω το μέτρημα).


Αλλά τα καραμελωμένα ταρτάκια που έφτιαξα βγήκαν μόνον σε 2 μαφφινοταψάκια των 6 θέσεων την πρώτη φορά,  οπότε το πείραμα το επανέλαβα 3 φορές, για να μην χαλάσω την συμμετρία των αριθμών, που είχα ξεκινήσει :-)).

Θα σας γράψω τούτα τα καραμελωμένα ταρτάκια που είναι πολύ εύκολο να γίνουν, αλλά το άρωμα και το περιεχόμενο τους αποτελούν πραγματική έκπληξη. Υλικά που θα χρειαστείτε για 12 ταρτάκια είναι αρχικά ο αρωματικός γλυκός πολτός αχλαδιού, 12 έτοιμα φυλλαράκια σφολιάτας και 12 πλακάκια πικρής σοκολάτας. 

Για να φτιάξετε τον αρωματικό γλυκό πολτό αχλαδιού θέλετε :  5 μεγάλα και ώριμα μυρωδάτα αχλάδια, 3 - 4 αστεράκια γλυκανίσου, μισό κιλό ζάχαρη άσπρη, χυμό από ένα λεμόνι, 1 κουταλάκι κοφτό βανίλια σκόνη. 
Πλέντε καλά τα αχλάδια και τα καθαρίζετε από τις φλούδες τα κόβετε σε μικρούς κύβους και τα βάζετε μαζί με την ζάχαρη, τον χυμό του λεμονιού, τον αστεροειδή γλυκάνισο και την βανίλια (προς το τελείωμα όμως του βρασμού αυτήν) να βράσουν και να γίνουν σαν μαρμελάδα, αλλά ελάχιστα πιο αραιή στην μορφή. Μιας και το αχλάδι με το βράσιμο θα βγάλει ζουμάκι, μην σας φοβήσει αυτό, γιατί έτσι θα πετύχουμε το "καραμέλωμα" στην επόμενη φάση.
Ο βρασμός του πολτού μπορεί να γίνει από την προηγούμενη μέρα και να μείνει να κρυώσει.

Την επόμενη μέρα λαμβάνετε τα μαφφινοταψάκια σας και σε κάθε θήκη βάζετε ένα κομματάκι από χαρτί φούρνου.
Κόβετε δηλαδή λουρίδες από το χαρτί και μετά το κόβετε στα τρία και έχετε έτοιμα τα χαρτάκια που χρειάζεστε. Και είστε έτοιμοι για το μοντάρισμα της κάθε ταρτούλας.
Πάνω από το κάθε χαρτάκι, βάζετε ένα φυλλαράκι έτοιμο σφολιατάκι στρογγυλό.
Να κάτσει καλά μέσα στην θηκούλα του και στην συνέχεια το γεμίζετε με τον αρωματικό πελτέ αχλαδιού.
Ο αστεροεϊδής γλυκάνισος και η βανίλια έχουν δώσει απίστευτο άρωμα, σας βεβαίωνω γι' αυτό.
Στο κέντρο της κάθε ταρτούλας βάζετε ένα πλακάκι μαύρης ( 70% κακάκο) σοκολάτας.
Ψήνετε σε προθερμασμένο φούρνο, με αέρα,  για περίπου 18-20 λεπτά μέχρι να ροδίσουν και να φουσκώσουν όσο γίνετε τα σφολιατάκια σας.

Τα βγάζετε από τον φούρνο, τα αφήνετε να κρυώσουν και βγαίνουν πολύ εύκολα από τις φόρμουλες τους. Αφαιρείτε το χαρτί φούρνου και σερβίρετε σκέτα ή με σαντιγύ αλλά και παγωτό βανίλια.

23.12.10

Κάλαντα Χριστουγέννων



Με τις πιο Θερμές Ευχές μου για Καλά Χριστούγεννα.
Αφιερωμένο σε όλους εσάς, που γνώρισα ιντερεντικά, αλλά και προσωπικά κάποια στιγμή.
Υγεία, Χαρά, Θαλπωρή μέσα στα σπιτικά σας... και λεφτά (γιατί όχι) για να περνάμε άνετα και με σύνεση, κόντρα σε όσα θέλουν να μας επιβάλλουν οι κρατούντες και διοικούντες μας.

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ και στην πατρίδα μας να ευχηθούμε. Και να της υποσχεθούμε ότι θα κάνουμε κάτι περισσότερο απ' αυτό που κάνουμε μέχρι σήμερα, για να την κρατάμε ζωντανή. Ελπίζω να μην κατηγορηθώ ως "εθνικίστρια", αλλά νομίζω πως όλοι μας έχουμε νοιώσει, ότι πρέπει να στηρίξουμε την Ελλάδα τούτες τις δύσκολες ώρες.

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ & ΚΑΛΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΣΑΣ.

17.12.10

Αρνιά, κατσίκια, νύφες και γαμπρούς ...(όχι δεν τα έχω χάσει, να εύχομαι για Πάσχα)

Είδα εικόνες με χιόνια τούτες τις μέρες στη TV, είδα και χιόνι να πέφτει μέσα στην πόλη της Αθήνας ξημερώνοντας το Σάββατο που μας πέρασε, καθώς έκανα, τις ετοιμασίες για το μπουφέ των γεννεθλίων. Σκέφτηκα πόσες φορές όταν ήμουνα παιδί, ήθελα τέτοιες μέρες να κάνει κρύο και να χιονίζει ελαφρά. Όχι να βρέχει γιατί η βροχή λασπώνει και χαλάει όλη την μαγεία της πόλης (και έτσι που έχει γίνει τούτη η πόλη, δεν πατιέται με τίποτε).

Έτσι μέσα στο μυαλό μου στριφογύριζαν εικόνες από χιονισμένα τοπία εξοχής. Μυρωδιά από φρεσκοκομμένη κουμαριά και γκί. Πάντα τέτοιες μέρες οργώναμε με τους γονείς μου τα βουνά της Κορινθίας και μαζεύαμε τις πρασινάδες για το σπίτι μας. Καθώς και διάφορα που ήθελα εγώ για τα ντεκόρ μου. Βελανίδια, κουκουνάρια, κούτσουρα και κομμένα κλαδιά. Είδατε τι ωραίο που το έκανε το δενδράκι της  η Αχτίδα.   Ένα κομμένo-σπασμένο κλαδί, που έγινε μαγικό στα χέρια της.

Έτσι σκέφτηκα να σας γράψω μερικά έθιμα που έχουν να κάνουν με το δάσος και τις προσφορές του στο κλίμα της γιορτής. Έθιμα Ελληνικά (ακολουθώ την έμπνευση της Λίλας για τα Ελληνικά Μαγειρέματα) για να μάθουν οι νεώτεροι και να θυμηθούν ίσως οι παλαιότεροι...
Το ξαναγύρισμα στις ρίζες μας δίνει περισσότερη δύναμη, καθώς και η σκέψη ότι μέσα από την παράδοση μας μπορεί να αντλήσουμε περισσότερο θάρρος, και να πάμε στα επόμενα που μας περιμένουν.
Κανείς δεν χάνεται...

Από την ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ, θα σας θυμίσω το έθιμο με το «Χριστόξυλο».

Στα χωριά της Μακεδονίας λοιπόν, από τις παραμονές των εορτών ο νοικοκύρης ψάχνει στα χωράφια και διαλέγει το πιο όμορφο, το πιο γερό, το πιο χοντρό ξύλο από πεύκο ή ελιά και το πάει σπίτι του.
Αυτό το ονομάζει Χριστόξυλο και είναι το ξύλο που θα καίει για όλο το δωδεκαήμερο των εορτών, από τα Χριστούγεννα μέχρι και τα Φώτα, στο τζάκι του σπιτιού.
Η στάχτη των ξύλων αυτών προφύλασσε το σπίτι και τα χωράφια από κάθε κακό.

Πριν ο νοικοκύρης φέρει το Χριστόξυλο, η σπιτό-νοικοκυρά είχε φροντίζει να καθαρίσει το σπίτι και με ιδιαίτερη προσοχή το τζάκι , ώστε να μη μείνει ούτε ίχνος από την παλιά στάχτη.
Καθαρίζαν ακόμη και την καπνοδόχο, για να μη βρίσκουν πατήμα να κατέβουν οι καλικάντζαροι.

Το βράδυ της παραμονής των Χριστουγέννων, όταν όλη η οικογένεια θα ήταν  μαζεμένη γύρω από το τζάκι, ο νοικοκύρης του σπιτιού άναβε την καινούρια φωτιά και στην μέση της εστίας έβαζε το Χριστόξυλο. Σύμφωνα με τις παραδόσεις του λαού, καθώς καίγεται το Χριστόξυλο ζεσταίνεται ο Χριστός στη φάτνη του. Σε κάθε σπιτικό, οι νοικοκυραίοι προσπαθούν τούτο το ιδιαίτερο κομμάτι ξύλο να καίει μέχρι τα Φώτα.

Από την ΗΠΕΙΡΟ θα σας πω για το «αναμμένο πουρνάρι».

Μια ωραία συνήθεια που βασίζεται σε μια παλιά παράδοση.
Όταν γεννήθηκε ο Χριστός και πήγαν οι βοσκοί να προσκυνήσουν, η  νύχτα ήταν πολύ σκοτεινή. Βρήκαν κάπου ένα ξερό πουρνάρι και  έκοψαν τα κλαδιά του. Πήρε ο καθένας από ένα κλαδί στο χέρι, του έβαλε φωτιά και γέμισε το σκοτεινό βουνό χαρούμενες φωτιές και τριξίματα και κρότους καθώς αυτό καιγόταν.

Από τότε, λοιπόν, έχουν τη συνήθεια στα χωριά της Άρτας και των Ιωαννίνων, όποιος πάει στο σπίτι του γείτονα, για να πει τα Χρόνια Πολλά, καθώς και όλα τα παιδιά τα παντρεμένα που θα πάνε στο πατρικό τους, να κρατούν ένα κλαρί πουρνάρι, ή ό,τι άλλο ξύλο που καθώς καίγεται έχει την ιδιότητα να τρίζει κιόλας.  Στο δρόμο το ανάβουν και το πηγαίνουν έτσι αναμμένο στο πατρικό τους σπίτι και γεμίζουν χαρούμενες φωτιές και κρότους τα σκοτεινά δρομάκια του χωριού.

Σε άλλα πάλι μέρη δεν κρατούν ολόκληρο το κλαρί το πουρνάρι αναμμένο στο χέρι τους, αλλά κρατούν στη χούφτα τους μια καλή χεριά δαφνόφυλλα και πουρναρόφυλλα, που τα πετούν στο τζάκι, μόλις μπούνε επιστρέφοντας απο την εκκλησία. Κι όταν τα φύλλα τα ξερά πιάσουν φωτιά κι αρχίσουν να τρίζουν και να πετάνε σπίθες, εύχονται: «Αρνιά, κατσίκια, νύφες και γαμπρούς!»
Αυτή είναι η καλύτερη ευχή για κάθε νοικοκύρη (και ποιός δεν το θέλει αυτό για το σπιτικό του σήμερα;).
Να προκόβουν τα κοπάδια του, να πληθαίνει η φαμελιά του, να μεγαλώνουν τα κορίτσια και τα παλικάρια του, να του φέρνουν στο σπίτι νύφες και γαμπρούς, να του δώσουν εγγόνια που δε θ’ αφήσουν τ’ όνομα το πατρικό να σβήσει.

Και τέλος από την ΘΕΣΣΑΛΙΑ, θα σας γράψω για το  «Πάντρεμα της φωτιάς».

Την παραμονή των Χριστουγέννων σε πολλά μέρη της Κεντρικής αλλά και της Στερεάς Ελλάδας, "παντρεύουν", τη φωτιά.
Παίρνουν δηλαδή, ένα ξύλο με θηλυκό όνομα π.χ. κερασιά και ένα με αρσενικό όνομα, συνήθως από αγκαθωτά δέντρα. Τα αγκαθωτά δέντρα, κατά τη λαϊκή αντίληψη, απομακρύνουν τα δαιμονικά όντα, όπως είναι οι καλικάντζαροι.

Σε ορισμένα μέρα της Θεσσαλίας επιστρέφοντας από την εκκλησία στο σπίτι, τα κορίτσια βάζουν παραδίπλα στο αναμμένο τζάκι κλωνάρια κέδρου που τα ξεδιαλέγουν, ενώ τα αγόρια τοποθετούν κλαδιά από αγριοκερασιά.
Τα μικρά αυτά κλαδιά δέντρων, αντιπροσωπεύουν τις προσωπικές τους επιθυμίες για την πραγματοποίηση μιας όμορφης ζωής.
Φροντίζουν μάλιστα τα κλαδιά αυτά να είναι λυγερά και παρακολουθούν με ενδιαφέρον ποιό κλωνάρι θα καιεί πρώτο.
Καθώς λένε πως αυτό είναι καλό σημάδι για το κορίτσι ή το αγόρι, αντίστοιχα, και συγκεκριμένα πως θα είναι αυτό που θα παντρευτεί και πρώτο.


Με τις ευχές μου για τα καλύτερα
στα σπίτια όλων σας.

15.12.10

Κεράκια, στόχοι ...και άρωμα λεμονιού για να το γιορτάσουμε.

Και να που φτάσανε και τα γεννέθλια...
Βέβαια, για τον σύντροφό μου ήταν οριακά τούτα του γεννέθλια.
Είχε βάλει έναν προσωπικό στόχο και η αλήθεια είναι πως έφτασε πολύ κοντά σ' αυτόν.
Έτσι είχαμε έναν λόγο ακόμη για  να γιορτάσουμε,  κι' ας είναι το κλίμα βαρύ γύρω μας.
Επέλεξα να κάνω πράγματα ελαφρά και απλά στην προεργασία για μένα, αλλά και οι γεύσεις να είναι τέτοιες που να μπορεί να τις χαρούν όλοι.

Το μικρό μας μπουφέ, για τους λίγους καλεσμένους, στρώθηκε με:
πολύχρωμη πράσινη σαλάτα παρέα με ξυνόμηλο και αρωματισμένη με χυμό μανταρινίου, σιρόπι μπαλσάμικο, μουστάρδα και ελαιόλαδο.
Κεφτεδάκια φούρνου με μπόλικο μαϊντανό και δυόσμο.
Σουβλάκια κοτόπουλου μαριναρισμένα επι 24ώρο σε σάλτσα μουστάρδας,κρασιού, πάπρικας και κάρυ. Έγιναν απίστευτα μαλάκα έτσι, τα φιλέτα κοτόπουλου που κόπηκαν σε κομματάκια, προκειμένου να συναρμολογηθούν τα σουβλάκια.
Κασερόπιτα αυτήν της Έλενας από τις Συνταγές της Καρδιάς, ελαφρώς παραλλαγμένη ως προς τα εσωτερικά υλικά. Εξωτερικά το σχήμα μου πέτυχε τέλεια.
Πίτες για σουβλάκια και χειροποίητο ψωμάκι. 
Ντιπ γιουρτιού-μαγιονέζας με πολλές προσθήκες (αποξηραμένο δύοσμο, πάπρικα γλυκειά, κάρυ, λίγο σκόρδο, μουστάρδα, κέτσαπ, λάδι).
Τυράκια δύο ειδών: παρμεζάνα Ιταλίας, γραβιέρα Θεσσαλίας
Πλατό αλλαντικών.
Και τέλος για επιδόρπιο: Mιλφέϊγ Λεμονιού και Μελομακάρονα.

Απ' όλα τα πιο πάνω, επιλέγω να σας παρουσιάσω το μιλφέϊγ.
Γιατί τελικά ως έμπνευση (και μιλώ για το άρωμα που επέλεξα να του δώσω) ήταν πάρα πολύ επιτυχημένη και νομίζω πως τις μέρες των εορτών για όσους θέλουν να αποφύγουν την πολύ σοκολάτα, θα είναι μια πολύ ωραία επιλογή.

Μιλφεϊγ Λεμονιού
Για ένα μεγαλούτσικο πυρέξ, όπως αυτό της φωτογραφίας (βλέπετε και τα κεράκια έτσι...)
χρειάστηκα
3 πακέτα σφολιατίνια
1 μεγάλο κουτί φυτική σαντιγύ (αυτήν στο πράσινο κουτί)
1 κουτί ζαχαρούχο γάλα
2 κουτάκια τυρί κρέμα
1 φακελάκι ζελέ λεμόνι
ξύσμα από 2 μεγάλα λεμόνια
χυμό από μισό λεμόνι
2 κουταλάκια ζάχαρη κρυσταλλική
1 κούπα ζάχαρη άχνη
1/2 κουταλάκι γλυκού βανίλια σε σκόνη.

Αρχικά, πλένετε καλά τα λεμόνια και τα τρίβετε στο χοντρό μέρος του τρίφτη. Το ξύσμα το ανακατεύετε με τις δύο κουταλιές ζάχαρη και το αφήνετε στην άκρη για να βγάλει όλο του το άρωμα.

Στην συνέχεια βράζετε μια κούπα νεράκι και βάζετε μέσα το ζελέ ανακατεύοντας συνεχώς μέχρι να λιώσει καλά. Προσθέτε στο ζελέ και τον χυμό του λεμονιού και το αφήνετε επίσης στην άκρη να χλυάνει ελαφρώς.

Χτυπάτε σε μπολ τα δύο κουτάκια τυρί κρέμαμαζί με το ζαχαρούχο γάλα. Προσθέτε στο ξύσμα του λεμονιού και τα 3/4 του ζελέ λεμονιού. Ανακατεύετε καλά να ενωθούν τα υλικά και βάζετε το μπολ στο ψυγείο για λίγο να σταθεί.
Κατόπιν χτυπάτε την κρέμα γάλακτος μαζί με την άχνη και την βανίλια και 1/3 ζελέ λεμονιού στη σαντιγύ.  Την βάζετε επίσης στο ψυγείο να σταθεί για λίγο.
Και μετά περνάτε στην φάση συναρμολόγησης του γλυκού.
Στρώση από σφολιατίνια καλύπτωντας όλα τα κενά, στρώση κρέμας λεμονιού, στρώση σφολιατίνια, στρώση κρέμας λεμονιού, στρώση σφολιατίνια και τέλος κρέμα σαντιγύ, στρώνετε καλά μια σπατουλίτσα, μια μαρίζ, με την ανάποδη ενός κουταλιού...ότι σας βρίσκετε δηλαδή.

Βάζετε το γλυκό από βραδύς στο ψυγείο για να παγώσει και να το κόψετε την επόμενη μέρα, χωρίς τον φόβο να "διαλυθεί".
Πριν το παρουσιάσετε το στολίζετε σύμφωνα με τα γούστα σας. Προσωπικά έβαλα κομματάκια από φρούτα γλασσαρισμένα καθώς και μείγμα ζάχαρης άχνης, ελάχιστης κανέλας και τρίμμα από σφολιατίνια ανακατεμένα.

Όλοι είπαν τα καλύτερα για την επιλογή του γλυκού. Η επίγευση του λεμονιού και ελαφράδα της κρέμας ήταν όπως ακριβώς την είχα φανταστεί.
Πολύχρονος Παναή!

10.12.10

ΜΑΓΕΙΡΕΥΟΥΜΕ ΕΛΛΗΝΙΚΑ. Μια κότα στρουμπούλη... αλλά και παραδοσιακή

Μια κότα στρουμπουλή, μια κάτασπρη πουλάδα
ξεκίνησε η τρελή για βόλτα στη λιακάδα
Κι ένα μαύρο πετεινάρι κικιρίκου την κορτάρει
κικιρίκου την κορτάρει, ένα μαύρο πετεινάρι....
Το μήνυμα κυρίες και κύριοι, είναι ότι η κότα και το κοκκοράκι, μπορούν να έχουν την τιμητική τους θέση στα γιορτινά σας καλέσματα, μαγειρεύοντας ελληνικά και παραδοσιακά. 
Ο κοκκινιστός κόκκορας της Μπέττυ είναι παραδοσιακό πιάτο των εορτών Χριστουγέννων και Πρωτοχρονιάς τουλάχιστον στην νότια Πελοπόννησο, αλλά νομίζω πως και σε άλλα μέρη.
Η κότα η στρουμπουλή δε, αφού μας δώσει με το βράσιμό της ωραίο ζουμάκι που γίνεται μια ελαφριά κοτόσουπα ως πρώτο πιάτο του τραπεζιού, συνεχίζει την πορεία της προς το τραπέζι μας, παίρνοντας με την αξία της την θέση της γαλοπούλας (που δεν είναι καθαρά ελληνικό πιάτο των ημερών). 
Γίνεται γεμιστή, με ότι εσείς προτιμάτε, αλλά γίνεται επίσης υπέροχη στην γάστρα με πορτοκάλι και λεμόνι παρέα με πατατούλες.

Και εξηγούμαι. 
Λαμβάνετε μια κότα γύρω στα 2 κιλά (η τιμή είναι και πιο φθηνή από της γαλοπούλας, ξέρετε..). 
Την πλένετε, την καθαρίζετε και την βάζετε να βράσει προκειμένου το ζουμάκι της να το χρησιμοποιήσετε για να φτιάξετε σουπίτσα. 
Μην την παραβράσετε βεβαίως, γιατί μετά θα μπει στον φούρνο. 
Την αποσύρετε απο το βράσιμο και με πολύ προσοχή γιατί ζεματάει την τοποθετείτε μέσα σε μια γάστρα  όπου και την αφήνετε λίγο να ηρεμήσει.
Κατά τον χρόνο που εκείνη ηρεμεί, εσείς ετοιμάζεστε να την κάνετε με τα πορτοκάλια!
2 μικρά πορτοκάλια πλυμένα καλά και κομμένα στην μέση,
1 κρεμμύδι καθαρισμένο και κομμένο σε 4 χοντρά μεγάλα κομμάτια,
2 σκελίδες σκόρδο καθαρισμένες και ολόκληρες,
1 μπουκετάκι από φρέσκα βότανα όπως: μαντζουράνα, φασκόμηλο, λούϊζα που θα τα δέσετε με σπάγγο μαγειρικής.
1 κουταλάκι μείγμα μπαχαρικών για κοτόπουλο (πολύ γνωστό νομίζω),
αλάτι, πιπέρι μαύρο φρεσκοτριμμένο,

Σην κοιλίτσα της κότας πασπαλίζετε το μείγμα των μπαχαρικών, βάζετε μέσα τα κομμένα πορτοκάλια,τα κομμάτια κρεμμυδιού, τις σκελίδες του σκόρδου, παρέα με τα φρέσκα βότανα. 
Δένετε τα ποδαράκια της με σπάγγο, και αμέσως μετά την λούζεται με χυμό από δύο πορτοκάλια, ένα λεμόνι, μισό ποτήρι λευκό κρασί, μισό ποτήρι ελαιόλαδο, δύο κουταλιές μέλι και δύο κουταλιές μουστάρδα ανακατεμένες με λίγο χλυαρό νερό. Της κάνετε ένα ελαφρό μασαζάκι με τα χεράκια σας πασπαλισμένα με αλάτι και πιπέρι (κατά τα γούστα σας, αλλά όχι πάρα πολύ).
Τέλος, την στολίζετε με τις κομμένες πατατούλες σε ότι σχήμα προτιμάτε. Εμένα μου αρέσουν και σε χοντρούτσικες ροδέλλες, τις οποίες επίσης λούζετε με το ίδιο ζουμάκι και τις πασπαλίζετε και με αποξηραμένα μυρωδικά.
Σκεπάζετε την γάστρα και την βάζετε στον φούρνο για 35 περίπου λεπτά (δεδομένου ότι είναι ήδη βρασμένη η κοτούλα μας), στα 35-40  λεπτά αφαιρείτε το καπάκι και ψήνετε το φαγητό μέχρι να ροδίσει πια για κανένα δεκάλεπτο ίσως λίγο ακόμη.
Στο σημείο που θα αφαιρέσετε το καπάκι, θα ρίξετε μέσα στην γάστρα και χοντροκομμένα κομματάκια από κεφαλοτύρι ελληνικό. Και ίσως να χρειαστεί και λίγο υγρό ακόμη, θα το δείτε με το μάτι πια οπότε προσθέστε λίγο λαδάκι με πορτοκάλι ανακατεμένα.

Καλά Χριστούγεννα σε όλους μας και ελπίζω η Λίλα να θεωρήσει αυτήν την συνταγή παραδοσιακή.  Η μάνα μου έφτιαχνε συχνά κότα γεμιστή ή πορτοκαλάτη τέτοιες μέρες. Δεν είχε βέβαια γάστρα, οπότε σκέπαζε όλο το ταψί της με 2-3 φύλλα λαδόχαρτο χοντρό και από πάνω αλουμινόχαρτο.



9.12.10

Το τεμπέλικο Stollen-Τσουρέκι

Η Κική στην μικρή της κουζίνα, έφτιαξε προχθές τα Stollen. 
Και όπως συνήθως συμβαίνει τέτοιες μέρες πολλές καλο-νοικοκυρές κάνουμε παρόμοια πράγματα. Εγώ βέβαια δεν είμαι τόσο χρυσοχέρα όσο εκείνη για να κάθομαι να ζυμώνω με τις ώρες (έχω και κάτι προβλήματα με τους ώμους καιρό τώρα, που δεν το αντέχω το πολύ ζύμωμα) γι' αυτό προτίμησα την τεμπέλικη μέθοδο της τεχνολογίας!
Αρτοπαρασκευαστής, ονομάζεται.
Και τον χρησιμοποιώ κυρίως για την φάση του ζυμώματος.
Μετά πάω σε πιο παραδοσιακές μεθόδους. Ζέσταμα φούρνου για τον κατάλληλο χρόνο φουσκώματος και μετά ψήσιμο, έναν τρόπο που χρησιμοποιώ και για το ψωμί που φτιάχνω αλλά και άλλα αρτοσκευάσματα όπως μικρά ψωμάκια, τσουρεκάκια κλπ.


Τα υλικά που χρησιμοποίησα  για το δικό μου Stollen-Τσουρέκι ήταν τα ακόλουθα και με αυτήν την σειρά μπήκαν και στον αρτοπαρασκευαστή:

200 γραμ. γάλα φρέσκο,
50 γραμ. χυμό πορτοκαλιού,
3 κουταλιές λιωμένη μαργαρίνη (με άρωμα βουτύρου),
600 γραμμ. αλεύρι για όλες τις χρήσεις,
2 μέτρια αυγά,
1 και 1/2 φακελάκι μαγιά σκόνη,
1 κουταλάκι κοφτό αλάτι,
2 κουταλιές σούπας ζάχαρη κοπανισμένη με μαστίχα,
2 κουταλιές σούπας σταφίδες,
2 κουταλιές ψιλοκομμένα βερίκκοκα ξερά,
1 κουταλιά ξύσμα πορτοκαλιού,
μισό φλιτζάνι αμύγδαλα χοντροκομμένα (από τα οποία, τα μισά πήγαν στον στολισμό).

To μηχάνημα δούλεψε για λογαριασμό μου, μια ώρα και 20 λεπτά.
Είναι ο χρόνος ζυμώματος και πρώτου φουσκώματος του συγκεκριμένου μοντέλλου.
Με την λήξη του, αφαιρώ την ζύμη από τον κάδο και την δουλεύω με λίγο λαδωμένα χέρια σε δυό ομοιόμορφα μπαστούνια-φραντζόλες.
Τις τοποθετώ σε ταψί στρωμένο με λαδόχαρτο, τις χαράζω ελαφρώς στην επιφάνεια με μαχαίρι και τις αφήνω στον φούρνο για καμμιά ώρα να φουσκώσουν και πάλι (αφού τον έχω ελαφρώς ζεστάνει προηγουμένως).
Όταν και η δεύτερη φάση φουσκώματος ολοκληρωθεί, τις αλοίφω με λίγο αυγό ανακατεμένο με γάλα, πασπαλίζω με κρυσταλλική ζάχαρη και χοντροκομμένα αμύγδαλα. και τα ψήνω στους 180 Βαθμούς
(να επαναλάβουμε και πάλι πως η θερμοκρασία παίζει πάντα ανάλογα με τον φούρνο) για περίπου 40 λεπτά.
Μοσχομυρίζει, μαστίχα, πορτοκάλι και αμύγδαλο ο τόπος.

2.12.10

Μ.Μ.Μ.Μ. (μμμμμμοοοοοουυυυ, τέλειο άρωμα).

Τα 4 Μ. του τίτλου αντιπροσωπεύουν την φωτογραφία που βλέπετε.
Μεγάλα, μαλακά, μπισκότα, μανταρινιού.


Σας βεβαιώ πως μιλάμε για μια πολύ μυρωδάτη εκδοχή των μαλακών μπισκότων που μπορείτε να φτιάξετε σπίτι. Εμένα προσωπικά μου αρέσουν πολύ, όπως και τα τραγανά άλλωστε, γιατί ο καλός ο μύλος όλα τα αλέθει :-))

Δεν χρειάστηκαν πολλά πράγματα για να υλοποιηθούν:
3 μετρίου μεγέθους μανταρίνια,
3 μετρίου μεγέθους επίσης, αυγά,
1 κούπα ζάχαρη ψιλή,
3/4 ποτηριού ελαιόλαδο,
1/2 ποτηριού γάλα φρέσκο,
λίγο αλάτι,
λίγη σκόνη βανίλλια ή και εσάνς βανίλιας,
1/2 κούπας αλεσμένο φουντούκι ή αμύγδαλο (εγώ έβαλα φουντούκι)
2,5 κούπες αλεύρι για όλες τις χρήσεις,
1 κουταλάκι μπέϊκιν πάουντερ
και μία κούπα νερό.

Πλένετε πολύ καλά τα μανταρίνια και κοιτάτε να είναι γερά.
Τα τρυπάτε σε 3-4 μεριές με μια οδοντογλυφίδα και τα βάζετε να βράσουν με την μία κούπα νερό, σ' ένα κατσαρολάκι για 20 λεπτά, μέχρι να μαλακώσουν.

Στο διάστημα που τα μανταρίνια βράζουν, αλέθετε το φουντούκι.
Και κατόπιν περνάτε στο κυρίως μέρος, χτυπάτε δηλαδή, μέσα σε βαθύ μπολ την ζάχαρη, τ' αυγά, το αλάτι και το ελαιόλαδο μέχρι να ασπρίσουν και ν' κάνει το μείγμα φουσκαλίτσες.

Όταν τα μανταρίνια βράσουν στραγγίζετε το νερό, τους ρίχνετε λίγο κρύο και τα παίρνετε με προσοχή γιατί ζεματάνε, μέσα σ' ένα πιάτο όπου και τα κόβετε στην μέση για να αφαιρέσετε πιθανά κουκούτσια. Τα κομμάτια τα μεταφέρετε στο multi και τα χτυπάτε μέχρι να λιώσουν. Τώρα, το λιωμένο μανταρίνι το ρίχνετε στο μείγμα ζάχαρης, αυγών, ελαιόλαδου. Προσθέτε την βανίλια, το αλεσμένο φουντούκι και αρχίζετε να ρίχνετε τμηματικά το αλεύρι (ανακατεμένο με το μπέϊκιν πάουντερ) και το γάλα, μέχρι να τελειώσουν και τα δύο αυτά υλικά. Θα πάρετε έναν χυλό λίγο πιο σφυχτό από τον χυλό του κεϊκ.
Αυτό είναι και το ποθούμενο. Αν σας βγει πιο αραιός θα χρειαστεί λίγο αλεύρι ακόμη.

Στρώνετε δύο ή τρια  ταψιά με χαρτί ψησίματος και με την βοήθεια κουταλιού μοιράζετε το μείγμα σε μορφή στρογγυλού μπισκότου (το μέγεθος το καθορίζετε εσείς, γιατί απλώνουν κιόλας).
Ψήνετε στους 170 βαθμούς για 12-15 λεπτά το πολύ, μέχρι να αρχίσει η επιφάνεια των μπισκότων να ροδίζει. Τα αφήνετε λίγο να σταθούν και μετά είναι δικά σας για κάθε χρήση :-))
Ακόμη και όταν κρυώσουν είναι πολύ μαλακά στην υφή.
Απολαύστε τα.
Εμείς πάντως τσακίσαμε αρκετά χθες το βράδυ.
Τα υπόλοιπα σήμερα στα αγαπημένα μου πειραματόζωα, τους συναδέλφους μου, μιας και στις δυσκολίες που περνάμε, προσπαθώ να τους γλυκάνω.

Ανανέωση 3/12/2010. Στην δεύτερη φουρνιά που έκανα χθες το απόγευμα, τα μισά μπισκότα στολίστηκαν με γλάσσο μανταρινιού.  Αξιοποίησα λίγη μαστίχα υποβρύχιο (που είχε ξεμείνει από το καλοκαίρι) την οποία ζέστανα σ' ένα κατσαρολάκι με 2 κουταλίες του γλυκού νεράκι, και μέσα έριξα τον πολτό από 2-3 φλούδες μανταρινιού, που είχε προηγουμένως πληθεί, βράσει και αλεστεί στο multi.  Το γλάσσο, φυσικά και έδωσε άλλη παρουσία στα μπισκτοτάκια.